رزین در لغت به معنای صمغ است و علت نامگذاری برخی پلیمرها با نام رزین، این است که این پلیمرها مایعات غلیظ و ویسکوزی مانند صمغ درختان دارند.
رزین ها در گروه پلیمرها جای دارند و ترکیباتی هستند که از زنجیره های بلند با وزن مولکولی بالا ساخته شده اند آنها به دو صورت طبیعی و مصنوعی در دسترس هستند و به دو فرم نیمه جامد و مایع یافت می شوند . وظیفه تمامی رزین ها چسبندگی و استحکام یکسان است
از جمله موادی که در فرمول شیمیایی رزین‌ها استفاده می‌شود، می‌توان از
انواع روغن‌ها و اسیدهای چرب طبیعی مانند:اسید فوماریک ،گلیسیرین،اسید استئاریک.
اسیدهای تک عاملی دوعاملی و چند عاملی مصنوعی مانند: اسید ترفتالیک، اسید فتالیک، اسید اکریلیک، اسید مالئیک
الکل های یک یا چند عاملی مانند: مونواتیلن گلایکول، دی اتیلن گلایکول و بسیاری از مواد شیمیایی چند عاملی با قابلیت واکنش شیمیایی مانند وینیل استات و ... نام برد.
مسلما رزین‌های مصنوعی به دلیل تولید در حجم انبوه ، ترکیب شیمیایی ، خواص نهایی کنترل شده و تنوع بسیار زیادی که دارند بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

از کاربردهای رزین‌های مصنوعی میتوان به انواع پوشش‌ها، انواع چسب‌ها، انواع لاک ها، انواع فوم ها و همچنین تولید برخی قطعات مانند قطعات کامپوزیتی، لمینیت ها، سنگ مصنوعی و ... اشاره کرد.