## مشخصات دارو

نام دارو	لاراسل®
ﻧﺎم ژﻧﺮﯾﮏ	داساتینیب
ﻃﺒﻘﻪ داروﯾﯽ	ضد سرطان
ﺷﮑﻞ دارو	قرص 20، 70، 100 میلی گرم
ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت دارو	داساتینیب
مکانیسم عمل	مهار کننده تیروزین کیناز

## موارد مصرف • درمان بزرگسالان مبتلا به CML با کروموزم فیلادلفیا مثبت تازه تشخیص داده شده در فاز مزمن • درمان بزرگسالان مبتلا به CML با کروموزم فیلادلفیا مثبت در فازهای مزمن، پیش رونده و بلاست با عدم تحمل یا مقاومت به درمان قبلی • درمان بزرگسالان مبتلا به ALL با کروموزم فیلادلفیا مثبت با عدم تحمل یا مقاومت به درمان قبلی • درمان کودکان بالای یک سال مبتلا به CML با کروموزم فیلادلفیا مثبت تازه تشخیص داده شده در فاز مزمن • درمان کودکان بالای یک سال مبتلا به CML با کروموزم فیلادلفیا مثبت در فاز مزمن با عدم تحمل یا مقاومت به درمان قبلی • درمان کودکان بالای یک سال مبتلا به ALL با کروموزم فیلادلفیا مثبت تازه تشخیص داده شده همراه با شیمی‌درمانی ## مصرف در بارداری طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده D در مطالعات انجام شده بر روی تولید مثل حیوانات، عوارض جانبی مشاهده شده است. تجویز دارو به زنان باردار، ممکن است باعث آسیب شود. عبور داساتینیب از جفت گزارش شده است؛ غلظت‌های پلاسمايی و آمنيوتيگ دارو در جنين با غلظت‌های پلاسمایی دارو در مادر قابل مقايسه است. با مصرف داساتینیب در دوران بارداری، عوارض ناخواسته بر روی جنین گزارش شده است، اگرچه گزارشاتی نیز مبنی بر عدم بروز عواقب جانبی پس از تماس با دارو وجود دارد. توصیه می‌شود مردان و زنان مصرف‌کننده این دارو در طی درمان، از روش‌های مطمئن در پیشگیری از بارداری استفاده نمایند. همچنین توصیه می‌گردد زنان باردار از تماس با قرص‌های خرد شده یا شکسته خودداری نمایند. • باروری ـ بر اساس داده های حاصل از مطالعات در حیوانات، داساتینیب ممکن است باعث آسیب بافت‌های تولید مثل در زنان و مردان شود. • شيردهی ـ تاکنون در خصوص ترشح این دارو در شیر مادر، اثرات دارو بر روی نوزاد شیرخوار یا تاثیرات آن در تولید شیر اطلاعاتی در دسترس نمی‌باشد. به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی جدی در نوزادان شیرخوار، شیردهی طی دوره درمان با این دارو و به مدت 2 هفته پس از دوز نهایی توصیه نمی‌گردد. ## نحوه صحیح مصرف دارو • بر اساس نحوه پاسخ به درمان، پزشک ممکن است دوز بالاتر یا پایین‌تر را تجویز نموده و یا حتی به مدت کوتاه درمان را متوقف نماید. برای دوزهای بالاتر یا پایین‌تر، ممکن است مصرف ترکیبی از دوزهای متفاوت قرص مورد نیاز باشد. • قرص‌ها را در یک زمان مشخصی از روز مصرف نمایید. • قرص‌ها را به طور کامل بلعیده، از خرد کردن، نصف کردن یا جویدن آنها خودداری نمایید. قرص‌ها نباید در آب پراکنده شوند، زیرا که مقدار دریافت دارو در بیماران کمتر از بلع کامل قرص است. • این دارو را می توان همراه با غذا و یا با معده خالی مصرف نمود و آن را همیشه در صبح و یا عصر میل نمود. در صورت بروز ناراحتی گوارشی، آن را همراه با غذا و یا یک لیوان بزرگ پر از آب مصرف نمایید. • از مصرف همزمان داساتینیب با گریپ فروت یا آب گریپ فروت خودداری نمایید. • شکستن قرص‌های داساتینیب غیر محتمل است. اما در صورت شکستن، اطرافیان بیمار در هنگام دست زدن به دارو باید از دستکش استفاده نمایند. • داساتنیب را روزانه تا زمانی که پزشک قطع مصرف آن را دستور دهد، مصرف نمایید. از مصرف دارو در مدت زمان تجویز شده اطمینان حاصل نمایید. • در صورت مصرف اتفاقی مقادیر زیاد این دارو، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید. در چنین شرایطی، مراقبت‌های پزشکی ممکن است مورد نیاز باشد. • در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، از دو برابر کردن مقدار دارو خودداری کنید. دوز بعدی را بر اساس برنامه عادی خود مصرف نمایید. ## موارد احتیاط • سرکوب مغز استخوان ـ سرکوب شدید مغز استخوان وابسته به دوز (ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی، آنمی) با درمان مرتبط است (معمولاً برگشت‌پذیر)؛ در سرکوب شدید مغز استخوان، تنظیم مقدار مصرف یا قطع موقت درمان ممکن است مورد نیاز باشد؛ در بیماران مبتلا به CML و Ph+ ALL پیشرفته، سرکوب مغز استخوان شایع تراست. شمارش هفتگی گلبول‌های خون برای 2 ماه اول درمان و سپس به صورت ماهانه (یا اگر به لحاظ بالینی مورد نیاز باشد) مورد پایش قرارگیرد. • خونریزی ـ در ارتباط با مصرف داساتینیب، خونریزی کشنده داخل جمجمه‌ای و خونریزی گوارشی گزارش شده است؛ خونریزی شدید (شامل سیستم اعصاب مرکزی و گوارش) ممکن است به علت ترومبوسیتوپنی رخ دهد. داساتینیب علاوه بر ترومبوسیتوپنی ممکن است باعث اختلال عملکرد پلاکتی نیز شود. • احتباس مایعات ـ در درمان با داساتینیب، احتباس مایعات/ادم شدید (مانند افیوژن‌های پلورال، افیوژن پریکارد، ادم ریوی) گزارش شده است. بیماران با علایم احتباس مایعات (مانند تنگی نفس جدید یا شدت یافته با فعالیت و یا در حالت استراحت، درد قفسه سینه ناشی از پرده جنب، سرفه خشک) توسط رادیوگرافی از قفسه سینه یا سایر تصویربرداری‌های تشخیصی مورد ارزیابی قرارگیرند. کنترل علایم ممکن است شامل درمان با داروی مدر و یا درمان کوتاه مدت با استروئید باشد؛ بیماران با افیوژن‌های پلورال ممکن است به توراسنتز و یا اکسیژن نیاز داشته باشند. قطع درمان و یا کاهش دوز در بیمارانی که دچار احتباس شدید مایعات می‌باشند، ممکن است مورد نیاز باشد. • عوارض جانبی قلبی عروقی ـ کاردیومیوپاتی، اختلال عملکرد دیاستولی، نارسایی احتقانی قلب، اختلال عملکرد بطن چپ و انفارکتوس میوکارد (MI) گزارش شده است. علایم و نشانه‌های اختلال عملکرد قلبی مورد پایش قرار گیرد. • افزایش فشارخون سرخرگ ریوی ـ با مصرف این دارو، وقوع این عارضه گزارش شده است که گاهی اوقات پس از 12 ماه از شروع درمان است. بیماری زمینه‌ای قلبی ریوی را قبل از شروع و سپس طی دوره درمان مورد ارزیابی قرار دهید؛ اتیولوژی‌های جایگزین در بیماران با علایم پرفشاری شریان ریوی (PAH) (مانند تنگی نفس، خستگی، هیپوکسی، احتباس مایعات) را مورد ارزیابی قرار داده و رد نمایید. در صورت وجود علایم شدید، وقفه درمان صورت گیرد. قطع دایمی درمان در صورت تشخیص قطعی PAH انجام شود. • پایش ـ شمارش کامل و افتراقی گلبول‌های خون (هفتگی به مدت 2 ماه، سپس ماهانه و یا اگر به لحاظ بالینی مورد نیاز باشد)، بیوپسی مغز استخوان، آزمایشات عملکرد کبدی، الکترولیت‌ها شامل کلسیم، فسفر، منیزیم، احتباس مایعات، علایم یا نشانه‌های اختلال عملکرد قلبی و الکتروکادیوگرام (ECG) (اگر ریسک طولانی شدن QTc وجود داشته باشد) را مورد پایش قرار دهید؛ رادیوگرافی از قفسه سینه برای علایم افیوژن پلورال (مانند سرفه، تنگی نفس) توصیه می‌شود. آزمایشات عملکرد تیروئید ـ سابقه درمان با لووتیروکسین: سطوح پایه هورمون محرک تیروئید (TSH) را تعیین نمایید، سپس آن را هر 4 هفته تا دستیابی به سطوح و دوز پایدار لووتیروکسین و پس از آن هر 2 ماه مورد پایش قرار دهید. بدون سابقه جایگزینی هورمون تیروئید: در ابتدا TSH، سپس ماهانه به مدت 4 ماه و پس از آن هر 2 تا 3 ماه پایش انجام گیرد. • داروی پر خطر ـ اقدامات احتیاطی مناسب جهت حمل و نقل و امحاء این دارو باید در نظر گرفته شود. • رانندگی و کار با ماشین آلات ـ در صورت تجربه عوارض جانبی مانند گیجی و تاری دید، در هنگام رانندگی و کار با ماشین آلات احتیاط نمایید. • لاراسل® حاوی لاکتوز است: در صورت عدم تحمل برخی قندها، قبل از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت نمایید. ## موارد منع مصرف حساسیت به داساتینیب و یا هر یک از اجزاء تشکیل دهنده این دارو. ## تداخل دارویی • استامینوفن ـ اثر سمیت کبدی داساتینیب را ممکن است تقویت نماید. داساتینیب ممکن است غلظت سرمی استامینوفن را افزایش دهد. تعدیل درمان انجام گیرد. • داروها با خواص ضد پلاکت (مانند مهارکننده‌های P2Y12، NSAIDs، SSRIs) ـ داساتینیب ممکن است اثر ضد انعقادی این داروها را تقویت نماید. پایش درمان ضروری است. • آنتی اسیدها ـ جذب داساتینیب را ممکن است کاهش دهند. تعدیل درمان انجام گیرد. • داروهای ضد انعقاد ـ داساتینیب ممکن است اثر ضد انعقادی داروهای ضد انعقاد را تقویت نماید. پایش درمان ضروری است. • آریپیپرازول ـ داساتینیب ممکن است غلظت سرمی آریپیپرازول را افزایش دهد. افزایش اثرات فارماکولوژیک آریپیپرازول مورد پایش قرارگیرد. براساس درمان همزمان و یا مورد مصرف، تنظیم دوز آریپیپرازول ممکن است مورد نیاز باشد. پایش درمان ضروری است. • BCG ـ داساتینیب ممکن است اثر درمانی BCG را کاهش دهد. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • بوسنتان ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است کاهش دهد. پایش درمان ضروری است. • سریتینیب، ایواکفتور، لولیکونازول، سیمپرویر ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است افزایش دهند. پایش درمان ضروری است. • گلیکوزیدهای قلبی ـ داساتینیب ممکن است جذب گلیکوزیدهای قلبی را کاهش دهد. این امر ممکن است فقط قرص‌های دیگوکسین را تحت تاثیر قرار دهد و شامل دیژیتوکسین نمی گردد. پایش درمان ضروری است. • کلوزاپین ـ داساتینیب ممکن است عارضه جانبی/ سمی کلوزاپین را تقویت نماید. بخصوص ریسک آگرانولوسیتوز ممکن است افزایش یابد. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • آزمایش پوستی کوکسی دیوایدین ـ داساتینیب ممکن است اثر تشخیصی این آزمایش پوستی را کاهش دهد. پایش درمان ضروری است. • کُنیواپتان، فوزیدیک اسید (سیستمیک) ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است افزایش دهند. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • القاکننده‌های CYP3A4 (قوی) مانند داگزامتازون، فنی توئین، کاربامازپین، فنوباربیتال ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است کاهش دهند. در صورت امکان از مصرف توام آنها خودداری شود. در صورت ضرورت مصرف توام داروها، افزایش دوز داساتینیب در نظر گرفته شود و پاسخ بالینی و سمیت مورد پایش دقیق واقع شود. تعدیل درمان انجام گیرد. • مهارکننده‌های CYP3A4 (متوسط) ـ متابولیسم داساتینیب را ممکن است کاهش دهند. پایش درمان ضروری است. • مهارکننده‌های CYP3A4 (قوی) (مانند کتوکونازول، ایتراکونازول، اریترومایسین، کلاریترومایسین، ریتوناویر، تلیترومایسین) ـ متابولیسم داساتینیب را ممکن است کاهش دهند. تعدیل درمان انجام گیرد. • سوبستراهای CYP3A4 ـ داساتینیب ممکن است غلظت سرمی این داروها را افزایش دهد. پایش درمان ضروری است. • دابرافنیب ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است کاهش دهد. در صورت امکان از داروهای جایگزین داساتینیب استفاده گردد. در صورت ضرورت مصرف توام داروها، اثرات بالینی (بخصوص اثرات درمانی) سوبسترا مورد پایش دقیق قرار گیرد. تعدیل درمان انجام گیرد. • دفرازیروکس، سیلتوکسیمب، توسیلیزومب ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است کاهش دهند. پایش درمان ضروری است. • دنوزومب ـ عارضه جانبی/ سمی داساتینیب را ممکن است تقویت نماید. بخصوص ریسک عفونت‌های جدی را ممکن است افزایش دهد. پایش درمان ضروری است. • دایپیرون ـ عارضه جانبی/ سمی داساتینیب را ممکن است تقویت نماید. بخصوص ریسک آگرانولوسیتوز و پان سیتوپنی را ممکن است افزایش دهد. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • اکیناسه ـ اثر درمانی داساتینیب را ممکن است کاهش دهد. تعدیل درمان انجام گیرد. • آنتاگونیست‌های گیرنده H2 ـ جذب داساتینیب را ممکن است کاهش دهند. اگر برخی درمان‌های کاهنده اسید معده نیاز باشد، آنتی اسیدها (2 ساعت قبل یا بعد از تجویز داساتینیب مصرف شوند) را می‌توان به جای آنتاگونیست‌های گیرنده H2 استفاده نمود. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • داروهای طولانی کننده فاصله QTc با بالاترین ریسک ـ داساتینیب ممکن است اثر طولانی کننده فاصله QTc این داروها را افزایش دهد. در صورت امکان از مصرف همزمان آنها خودداری شود. مصرف توام آنها باید همراه با پایش دقیق علایم طولانی شدن فاصلهQT یا سایر تغییرات ریتم قلب باشد. تعدیل درمان انجام گیرد. • لفلونُماید ـ داساتینیب ممکن است عارضه جانبی/ سمی لفلونماید را افزایش دهد. بخصوص ریسک سمیت خونی مانند پانسیتوپنی، آگرانولوسیتوز و یا ترومبوسیتوپنی ممکن است افزایش یابد. در بیماران تحت درمان با داساتینیب، از دوز بارگیری لفلونماید استفاده نشود. بیماران تحت درمان با دو داروی داساتینیب و لفلونماید باید حداقل ماهانه جهت سرکوب مغز استخوان مورد پایش قرار گیرند. تعدیل درمان انجام شود. • لُمیتاپید ـ داساتینیب ممکن است غلظت سرمی لمیتاپید را افزایش دهد. تعدیل درمان انجام گیرد. • میفپریستون ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است افزایش دهد. دوزهای داساتینیب را کاهش داده و غلظت‌های افزایش یافته/ سمیت را در دوره درمان و 2 هفته پس از درمان با میفپریستون مورد پایش قرار دهید. از مصرف همزمان سیکلوسپورین، دی هیدروارگوتامین، ارگوتامین، فنتانیل، پیموزاید، کینیدین، سیرولیموس و تاکرولیموس خودداری شود. تعدیل درمان انجام گیرد. میفپریستون ممکن است اثر طولانی کننده فاصله QTc داساتینیب را افزایش دهد. در صورت امکان از مصرف همزمان آنها خودداری شود. تعدیل درمان انجام گیرد. • میتوتان ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است کاهش دهد. در بیماران تحت درمان با میتوتان، دوزهای داساتینیب ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشد. تعدیل درمان انجام گیرد. • داروهای طولانی کننده فاصله QTc با ریسک متوسط ـ داساتینیب ممکن است اثر طولانی کننده QTc این داروها را افزایش دهد. پایش درمان ضروری است. • ناتالیزومب ـ داساتینیب ممکن است عارضه جانبی/ سمی ناتالیزومب را تقویت نماید. بخصوص ریسک عفونت همزمان ممکن است افزایش یابد. از مصرف توام آنها خودداری شود. • پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی) ـ عارضه جانبی/ سمی داساتینیب را ممکن است تقویت نمایند. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • پیموزاید ـ داساتینیب ممکن است غلظت سرمی پیموزاید را افزایش دهد. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • مهارکننده‌های پمپ پروتون ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است کاهش دهند. اگر برخی درمان‌های کاهنده اسید معده نیاز باشد، آنتی اسیدها (2 ساعت قبل یا بعد از تجویز داساتینیب مصرف شوند) را می‌توان به جای مهارکننده‌های پمپ پروتون استفاده نمود. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • رفلومیلاست ـ اثر سرکوب کنندگی سیستم ایمنی داساتینیب را ممکن است افزایش دهد. تعدیل درمان انجام گیرد. • سیپولوسل-T ـ داساتینیب ممکن است اثر درمانی سیپولوسل-T را کاهش دهد. پایش درمان ضروری است. • استیریپنتول ـ غلظت سرمی داساتینیب را ممکن است افزایش دهد. تعدیل درمان انجام گیرد. • توفاسیتینیب ـ داساتینیب ممکن است اثر سرکوب کنندگی سیستم ایمنی توفاسیتینیب را تقویت نماید. از مصرف همزمان آنها خودداری شود. • تراستوزومب ـ اثر نوتروپنی داساتینیب را ممکن است افزایش دهد. پایش درمان ضروری است. • واکسن‌ها (غیرفعال) ـ داساتینیب ممکن است اثر درمانی واکسن‌ها (غیرفعال) را کاهش دهد. پایش درمان ضروری است. • واکسن‌ها (زنده) ـ داساتینیب ممکن است عارضه جانبی/ سمی واکسن‌ها (زنده) را افزایش دهد. عفونت‌های واکسنی ممکن است ایجاد شود. داساتینیب ممکن است اثر درمانی واکسن‌ها (زنده) را کاهش دهد. از مصرف همزمان داساتینیب با واکسن‌های ارگانیسم زنده خودداری شود؛ واکسن‌های زنده ضعیف شده حداقل تا 3 ماه پس از مصرف داساتینیب نباید مورد استفاده قرار گیرند. از مصرف همزمان آنها خودداری شود.